کد مطلب:36757 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115

یكی از اندیشه های گوهری و اساسی تعلیمات دینی یاد كردن از مرگ است. نهج البلاغه نیز مالامال از سخنان امیرالمومنین (ع) در یاد مرگ است.[1] مرگ اندیشی بوضوح از لابه لای گفتار آن بزرگوار آشكار است. امكان ندارد كسی نهج البلاغه را بخواند و تاكیدات امام (ع) را بر این امر بداند و بر خود نلرزد و خوف موت و لو اندك، در جان او پنجه نیفكند. اندیشه در باب مرگ و احوال آن در سخنان امام (ع) تصادفی و اتفاقی نیست. و از دلی مرگ آگاه برمی خیزد كه هشیارانه از آن حادثه مهم زندگی دم می زند و دیگران را نیز در هشیاری خود شریك می خواهد.

[صفحه 291]

صفحه 291.

1. چند خطبه كه بیشتر مطالب آن درباره مرگ است، خطبه 99، خ 188، ص 205، خ 145، ص 142، خ 123 ص 121، خ 204 ص 238، خ 203 ص 238، خ 230 ص 263.